Władysław Szafer urodził się 23 lipca 1886 roku w Sosnowcu. Początkowo studiował w Wiedniu, następnie został uczniem M. Raciborskiego we Lwowie. Od 1917 roku był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, a od 1936 do 1938 roku jego rektorem i dyrektorem Krakowskiego Ogrodu Botanicznego, który znacznie rozbudował i zmodernizował. Od 1920 roku był członkiem PAU. Natomiast od 1947 do 1951 pełnił funkcję wiceprezesa PAU. Przewodniczył Komitetowi Botanicznemu PAN. Został także członkiem Królewskiej Akademii Szkockiej, Duńskiej Królewskiej Akademii Nauk i Literatury, Fińskiej Akademii Nauk oraz Niemieckiej Akademii Przyrodników w Halle. Założył Instytut Botaniki PAN oraz Zakład Ochrony Przyrody PAN w Krakowie.

   W zakresie ochrony przyrody rozwinął szeroką działalność naukową, popularyzatorską i organizacyjną w kraju, a także za granicą. Od 1919 do 1949 roku zajmował stanowisko przewodniczącego Państwowej Rady Ochrony Przyrody.
Władysław Szafer miał swój udział w powołaniu prawie wszystkich, utworzonych za jego życia – przede wszystkim współtworzył Tatrzański, Bieszczadzki, Ojcowski i Białowieski Park Narodowy. Jako prezes Państwowej Rady Ochrony Przyrody sprowadził ze Szwecji do Puszczy Białowieskiej żubry i założył rezerwat tych zwierząt. Był honorowym członkiem Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i jej Zasobów.

Władysław Szafer zmarł po długiej chorobie w Krakowie 16 listopada 1970 roku.

---

PREZENTACJA O PATRONIE